Kościół p.w. Imienia Najświętszej Maryi Panny
 |
 |
 |
 |
KOŚCIÓŁ PARAFIALNY pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny przy placu Franciszkańskim - budowla w stylu gotyckim z nawą główną i wieżą ozdobioną wewnątrz polichromią z XV wieku. Historia tego budynku niknie w mrokach dziejów. Przez wszystkie lata był wielokrotnie niszczony, odbudowywany i przebudywowany. Pierwsza wzmianka o kościele w Kowarach pochodzi z 1225 roku, a pierwszy przekaz źródłowy datuje się na rok 1399. W roku 1549 kościół przejęli ewangelicy. Później uległ on dwóm groźnym pożarom. Po wojnie XXX-letniej znowu przejęli go katolicy. W roku 1674 wieża kościoła otrzymała nowy blaszany hełm, który sto lat później zerwała burza. Został on jednak wiernie odbudowany. W roku 1749 parafia rozpoczęła gruntowne odnawianie kościoła. Na drewnianym sklepieniu malarz Jan Lorenz wraz z braćmi wykonał polichromie. Natomiast figury w ołtarzu głównym i na ambonie wykonał Anton Dorasil. Spore wrażenia na wiernych i zwiedzających do dziś robią malowidła rodziny Lorenzów. W nawie głównej znajduje się Maria w białych szatach i błękitnym płaszczu fantazyjnie przewieszonym przez ramię. W tej samej nawie jest przedstawiona również Trójca Święta. W nawie północnej znajduje się przedstawienie apokaliptycznej wizji końca świata oraz przekazywanie przez Chrystusa kluczy św. Piotrowi. W nawie południowej widnieje przedstawienie alegoryczne Wiary, Nadziei i Miłosierdzia oraz wyobrażenie Arki Przymierza. W kościele znajdują się bardzo piękne ołtarze. Ołtarz główny reprezentuje typ późnobarokowego ołtarza popularnego ówcześnie na Śląsku Z ciekawszych należy jeszcze wymienić barokowe ołtarze: Matki Boskiej z Dzieciątkiem, Św. Rodziny, Św. Anny, Św. Krzyża, Św. Aleksego i ołtarz w kaplicy Dzieciątka Jezus. Bardzo wartościowymi elementami wystroju kościoła jest również barokowa ambona oraz prospekt organowy budowany przez Eberhardta ze Szprotawy. W świątyni znajdują się też dwa cenne posągi wolnostojące: św. Jana Nepomucena i św. Karola Boromeusza. W roku 1934 odnowiono wnętrze kościoła poprzez malowanie ścian, ławek i ołtarzy. W latach 1933-1935 władze miejskie zmniejszyły i jednocześnie podniosły plac przed kościołem. Na ścianie zachodniej wieży kościoła ustawiono figurę Marii, której wykonanie datuje się na XIV wiek. Madonna ustawiona jest na konsoli, którą stanowi ludzka maska z otwartymi ustami, z których wypycha językiem głowę człowieka. Rzeźba ta nazywana jest "Madonną na potworze". Pomimo zniszczeń rzeźby wpływami atmosferycznymi jest to obiekt o dużej wartości artystycznej. Przy Kościele znajdują się również barokowe kaplice, z których najcenniejsze to Kaplica burmistrza Kleinerta z ok. 1734 r. oraz Kaplica rodziny Buchwald i Butner (1730-1734). O istnieniu w Kowarach produkcji kowalskiej na wysokim poziomie artystycznym świadczą zachowane kraty, umieszczone w portalach kaplic. Na murach zachowały się liczne epitafia i płyty nagrobne z XVI-XVIII w.
- Zdjęcia oraz tekst pochodzą z portalu Wratislaviae Amici.
Relief z rajcą
Rajca klęczy przed Ecce homo. Relief z połowy XVI wieku. Opisujący te zabytki pod koniec XIX wieku Hans Lutsch nie był w stanie odczytać inskrypcji za względu na ich zwietrzenie.
Relief z parą małżeńską
Para małżeńska przed Krycufiksem. Relief z końca XVI wieku. Opisujący te zabytki pod koniec XIX wieku Hans Lutsch nie był w stanie odczytać inskrypcji za względu na ich zwietrzenie.
Epitafium Valentino Wentzela i jego żony Evy
Epitafium Valentino Wentzela oraz jego żony Evy. Na prawej płycie wyryte są słowa modlitwy. Doły obu płyty są mocno zwietrzałe. Brak jest chociażby dat śmierci.
Hier Ruhett Das verstorbene von Den Erbaren Valentino Wentzel und Seiner Ehefrauen Eva . . . . . Dewar Allen Gott Gnedig Seii Und Froliche Annffer stehung . . . . . Welle.
Rzeźba
Rzeźba "Madonny na potworze" na zewnętrznym murze kościelnym.
Kaplica
Widok jednej z zabytkowych kaplic przykościelnych.